मी स्वतःला असाच एक भाग्यवान समजतो. मला आयुष्यात थोडे मित्र मिळाले, त्यांनी माझ्या आयुष्याचा खडतर प्रवास सुखकर केला. त्यातील एक प्रमुख नाव म्हणजे मित्रवर्य श्री प्रभाकर आत्माराम राऊत, आपणा सर्वांचे माननीय प्राचार्य राऊत सर !
उर्वरित वाचा“ओठी कधीतरीचे स्वातंत्र्यगान आहे, माझ्याच मायदेशी,मी बंदिवान आहे. मागू नकोस माझा, संदर्भ मागचा तू? केव्हाच फाटलेले मी एक पान आहे..” देशाच्या स्वातंत्र्यासाठी लढलेल्या एका महान क्रांतिकारकाची ही भावना आहे खंत
उर्वरित वाचादादांच्या जीवनचरित्रातून,नियतीच्या चक्रामधील अनेक गोष्टींचा उलगडा व बोध घेण्यासारखा आहे. आयुष्याला वळण देणाऱ्या काही गोष्टी अकल्पितपणे वाट्याला येतात….
उर्वरित वाचा” हे जग सुंदर व्हावे, मानवी जीवन अव्यंग असावे, सुखा समाधानाने जगण्याचा हक्क प्रत्येक जीवमात्राला लाभावा” ही कविवर्य रवींद्रनाथ टागोरांची इच्छा होती. ज्ञानदेवांनी देखील आपल्या पसायदानात, “दुरितांचे तिमिर जावो, विश्व
उर्वरित वाचाकैवल्याचा पुतळा, प्रगटला भूतळा । चैतन्याचा जिव्हाळा, ज्ञानोबा माझा ।| संत शिरोमणी ज्ञानेश्वरांच्या दैवी चमत्कारांचे व त्यांच्या दिव्य दर्शनाचे वर्णन करताना एकनाथ महाराजांनी या दोन ओळी लिहिल्या आहेत. ज्ञानेश्वर महाराजांचा काळ
उर्वरित वाचाआ गेली, अनेक सुंदर,प्रसन्न आठवणींचा ठेवा आणि अक्षय आशीर्वादांचे देणे आम्हा सर्वांसाठी ठेवून ती गेली… तिच्याच या आठवणी..
उर्वरित वाचाभायजी आणि त्यांच्या तत्कालीन सर्व साथींनी तशी संधी, शंभर वर्षांपूर्वी घेऊन,आमचे आजचे जीवन सुंदर करण्यांत हातभार लावला आहे. म्हणून आम्ही त्या सर्व धुरीणांचे आज कृतज्ञतापूर्वक स्मरण करणे अत्यावश्यक आहे.
उर्वरित वाचाज्ञानेश्वरीच्या अठराव्या अध्यायाच्या अखेरीस ज्ञानेश्वरांची पसायदान म्हणजे प्रसाददान किंवा कृपेचे दान मागितले आहे. ज्ञानेश्वरी हा एक वाग्यज्ञहोता. ह्या वाग्यज्ञाने विश्वात्मक देव संतुष्ट व्हावा आणि त्याने मला पसायदान द्यावे, अशी प्रार्थना
उर्वरित वाचा‘अंदमान, निकोबार’ ही नावे ऐकताच माझ्याच कशाला, प्रत्येक मराठी माणसाच्या मनःचक्षु समोर प्रथम कोणी येत असेल तर ते स्वा. सावरकर आणि सेल्युलर जेल, आठवण होत असेल तर ते “काळे पाणी” आणि जिभेवर पंक्ति येत असतील तर त्या जयोस्तुते श्रीमहन् मंगले, शिवास्पदे शुभदे…
उर्वरित वाचापत्र, पुष्प, छाया, फल, मूळ धनंजया. वाटेचा न चुके आलिया, वृक्षु जैसा | तैसे मौनी, धनधान्यवरी, विद्यमाने आल्या अवसरी, श्रांताचिये मनोहारी, ऊपयोगा जाणे || ज्ञानेश्वरी १६- ८६,८७ “अर्जुना, ज्याप्रमाणे वृक्ष,
उर्वरित वाचा
